hoezo recollages?
De naam 'recollages' (geplakt, afgescheurd en opnieuw geplakt) moge nieuw zijn - de artistieke verschijningsvorm is dat niet. Al in de jaren '50 van de vorige eeuw dienden zich in Parijs de 'nouveaux réalistes' aan – met name Jacques Villeglé (1926) en Raymond Hains (1926–2005) en de Italiaan Mimmo Rotella (1918-2006) – die dankzij de na-oorlogse opbloei van de buitenreclame vreugdevol er met lappen afficheresten vandoor gingen om die tot spannende composities te herscheppen. Zij spraken van 'décollages'.
Men houde hierbij het motto van Jacques Villeglé voor ogen:
'De liefhebber van decollages ruilt de wereld van de conventionele realiteit en de tirannie van reclame en propaganda voor het poëtische domein van de droom en de verbeelding.'
Zie voor werk van Villeglé http://villegle.free.fr. Betoverend mooi zijn de vele recollages van de Zuidfranse kunstenaar Armand Kouby: zie foto bijgaand en www.armandkouby.com. Maar zie vooral svp wat ik de geduldige kijker zelf te bieden heb.
After a life as a journalist and writer I started in the nineties making photographs of torn posterfragments on Amsterdam walls. I was fascinated by the abstract 'ready mades' of fragmented letters and human faces. Original (commercial) messages were replaced by mysterious surrealistic tableaux of decay, frustration and forlornness.
In 2005 I made no longer photographs but started to compose these tableaux myself on panel or linen as original pieces of art, reminiscent of the admired street art.
More artists, especially from France, explored these fields, for instance Armand Kouby from Toulouse (www.armandkouby.com) - see his example on this page. But please see in the first place what I have to offer to the patient viewer.